deðiþen ben deðilim
dönüþen savaþ
yaþlanmakla ýslanmak ayný þey:
bir yaðmurun gölgesinde ihtiyarlamak
þimdi ölüm bile yetmiyor
acýlarýmýzý tartmaya
dostlar
alýngan bir sahili pinekliyorlar
bir merhaba’yý býçaklar gibi artýk
selamlaþmalar
deðiþen ben deðilim
dönüþen savaþ
artýk zaman bile yetmiyor
yaþadýðýmýzý sanmaya
yine de ýþýklar bu kenti
güzelmiþ gibi gösteriyor
geceleri.
geceler.
yani
Ahmet Haþim’in kafiyeleri.
seni aklýma düþüren
yerçekimi deðil
yalancý yýldýzlar
öyle uzaksýn ki
üflesem soðuyacaksýn
sarýlsam okyanus
bir aþka yetecek kadar
ve anýmsatacak kadar
sebepsiz bir ölümü,
acýlarýmýz
ve kafiyelerimiz var.
iþte hepsi bu kadar.