O, wat was ik toch verkouen, ’k heb geniesd, ik heb geproest
’s Nachts was ’t haast niet uit te houen, ’k kon niet slapen van de hoest
Dokters kan ik niet betalen; dat gaat boven onze stand
Maar m’n vrouw die wist een middel, dat ze knipte uit de krant
En ik vond dan ook genezing bij een fles Abdijsiroop
Driemaal daags een flinke lepel, ’t hielp me goed, en ’t was goedkoop
In dit veelgeprezen stroopje zat helaas wat veel kaneel
En m’n... h’m, m’n spijsvertering liep niet goed meer in ’t gareel
Dokters kan ik niet betalen; dat gaat boven onze stand
Maar m’n vrouw die wist een middel, dat ze knipte uit de krant
’Califag’ was thans m’n redding; driemaal daags een flinke slok
En m’n spijsvertering ging weer - zo te zeggen - op de klok
Maar dit Californisch middel voedde blijkbaar al te zwaar
Want ik groeide in twee weken meer dan anders in een jaar
Dokters kan ik niet betalen; dat gaat boven onze stand
Maar m’n vrouw die wist een middel, dat ze knipte uit de krant
’English Breakfast Tea’ zou ’t wezen, ’t beste middel, dat ik ken
’t Was goedkoop en ’t hielp uitstekend: ’k Werd weer ’slank gelijk een
den!’
Maar, die Breakfast Tea, al hielp ze, bleek geen al te goeie keus
’k Had m’n slankheid gauw herwonnen, maar ’k werd schrikkelijk nerveus
Dokters kan ik niet betalen; dat gaat boven onze stand
Maar m’n vrouwtje, nooit verlegen, deed een Kneippkuur aan de hand
En ik kroop in ’t koue water, ’t natte gras hielp me patent
’k Werd m’n zenuwen weer meester - en het middel kost geen cent
Maar door al dat koue water, waar ’k mee genezen moest
Werd ik schrikkelijk verkouen; ’k kan niet slapen van de hoest
Dokters laat ik toch niet halen! Aan zo’n vent heb ik het land
Maar daarom geen moed verloren - ’k heb een vrouw - en ’k heb een krant
’k Neem weer stroop, en thee, en baden, Califig, en dan weer stroop
Dokters kan ik niet betalen, maar zo’n krant - die is goedkoop