Ik heb heimwee naar jou, want het huis is zo stil
En mijn hoofd en mijn hart, doen niet mee rwat ik wil
Ik heb heimwee naar jou, naar dat ene moment
Dat je bent wie je was en niet wie je nu bent
Als een kat in een boom met een grauw en een snauw
Als ik daar niet aan denk
Heb ik heimwee naa rjou als je lach me verblind
Als je tederheid lonkt en mijn zwaktes weer vind
Ik heb heimwee naar jou als de stilte me vangt
En ’t diepst van mijn ziel naar verlossing verlang
Of een meeuw op het blauw in de stralende zon
Als ik dat voor me zie heb ik heimwee naar jou
Ik heb heimwee naar jou als de stilte me vangt
En ’t diepst van mijn ziel naar verlossing verlang
Zonder schuld of berouw of een zinloos verwijt
Als ik nergens aan denk, denk ik toch nog aan jou