Staakt het vuren, spaar de mensen
Luidt de klokken in Vietnam
Liefste,
Ik hoop dat ik nog leef als je deze brief krijgt
Ik wil echt niet sentimenteel zijn, dat leer je hier wel af
Maar 1 verdwaalde kogel of scherf en je bent er geweest
In plaats van met jou op een bank te zitten lig ik hier in een vochtige
tent
Ik moet schieten op mensen die ik niet ken en zij schieten op mij
refr.:
Dwaze wereld, wordt toch wijzer
Zet de aarde niet in vuur en vlam
Staakt het vuren, spaar de mensen
Luidt de klokken in Vietnam
Na de tweede wereldoorlog zei iedereen "dit nooit meer"
Maar je ziet ’t, eerst Korea en nu hier
Er zijn heel wijze mannen die conferenties houden, maar wat is ’t
resultaat
In plaats van onze bruiloftsklokken hoor ik kanongebulder
Draag ik geen trouwpak maar een uniform
refr.
Als me ooit iets overkomt blijf dan niet piekeren
Jij kunt er ook niets aan doen dat we hier in dit vreemde land zijn en ook
moeten vechten
Ik hoop dat het goed afloopt en we toch nog eens zullen kunnen trouwen
Als we ooit een zoon krijgen dan hoop ik dat hij nooit de ellende van zijn
vader zal meemaken
We zijn de slachtoffers van de dwaze wereld waarin we nu leven
In gedachten ben ik bij je, veel goeds en tot de volgende brief
refr.